Vaak als ik het toilet schoon maak gaan mijn gedachten terug naar de kleuterschool. Als ukkepuk zat ik daar op de wc toen er plotseling een niet te missen spin binnen kwam wandelen. Flight or freeze? Vluchten was geen optie. Het monster blokkeerde de deuropening. Verstard moet ik daar uren op de bril hebben gezeten tot die lieve juf Ineke mij kwam redden. Inmiddels is mijn relatie met de beestjes een stuk minder gespannen. In mijn huidige toilet (waarom toch altijd het toilet?) woont zelfs een alleraardigst exemplaar. Daar maak ik een praatje tegen en veeg er met mijn sopdoekje keurig omheen. Tot het beestje gisteren levenloos in een hoekje lag. ’t Zag er sneu uit. Zijn plek bleek razendsnel te zijn ingenomen door zijn neefje. En dat ging mij te ver. Hoe respectloos kun je zijn. En dus vouwde ik mijn doekje om neefje heen en klopte het bij de achterdeur uit. ‘Ga jij maar lekker buitenspelen.’ Ik moet eerlijk zijn. Ik had gewoon eens zin om al die grijze hangmatten in de hoek aan te pakken. En zo kwam het goed uit. Buitenspelen is ook voor spinnen trouwens heel gezond.
