Sam kleedt zich aan en sluipt naar de voordeur.
Ze hoopt maar dat Edje een haartje van zijn pluimstaart wil missen.
Alleen dan kan ze de tovermix afmaken.
Heel even kijkt ze om naar Pollie.
In haar slaap ligt ze te smakken alsof ze een taartje aan het eten is.
Dat doet ze vaker net voordat ze wakker wordt.
En Lapje rekt zich ook al uit.
Snel wegwezen dus!
Buiten op het stoepje vindt Sam de verse muizenkeutels die ze ook nodig heeft.
Ze knijpt haar neus dicht en veegt ze allemaal met een takje in een papieren zak.
Het zijn er best veel.
Maar alles wat ze niet voor de mix gebruikt, kan ze op zolder bewaren voor een
volgende keer.
Daarna haast ze zich naar Edje toe.
Aan het begin van het bospad klopt ze op de bast van de grote den.
‘Hé Edje, ben je daar?’
De eekhoorn kijkt nieuwsgierig om het hoekje.
‘Dag Sam!’ roept hij naar beneden.
Hij schudt zijn kop.
De plukjes op zijn oren gaan heen en weer.
‘Nee, vandaag heb ik geen zin in een
potje voetbal.’
‘Nee, nee Edje, ik kom voor iets anders.’
‘Oh?’
Verbaasd kruipt de eekhoorn wat dichter bij.
Sam kijkt zo lief als ze kan en wijst naar zijn staart.
‘Je hebt zo’n prachtige pluimstaart.
Met héél veel héél mooie haren.’
‘Ja, en?’
Trots streelt Edje over zijn glanzende staart.
Zo te zien heeft hij hem net geborsteld.
‘Zou ik…’ begint Sam.
‘Zou ik daar misschien één haartje van mogen hebben? Eentje maar.’
‘Ha!’ lacht Edje. ‘Jij bent gek!’
‘Het is voor Pollie, ze is morgen jarig,’ probeert Sam.
‘Ik ben een nieuwe tovermix voor haar aan het maken.’
‘Jij altijd met die gekke tovermixen van je! Maar, evengoed
gefeliciflapstaart met Pollie.’
‘Toe, mag het?’
De kraaloogjes van Edje kijken Sam aan.
Beschermend slaat hij zijn pootjes om zijn pluimstaart heen.
‘Weet je wel hoe zeer dat doet om hier een haar uit te trekken?’
‘Ik trakteer je op een lekker gebakje, dan ben je het snel vergeten.’
De eekhoorn kruipt nog wat dichterbij.
‘Mmm…’ zeg hij likkebaardend. ‘En wat voor gebakje is dat dan?’
‘Wat je maar wilt, Edje!’
Dan ineens roetsjt de eekhoorn langs de stam naar boven.
‘Ik heb geen zin in voetbal, maar wel in Tikkertje! Pak me dan als je kan!’
Sam zucht.
Ze rent terug naar het theehuisje.
Daar grist ze de bezemsteel weg die naast de deur staat.
Haastig zet ze zich af, - zoef - de lucht in.
Vlug vliegt ze naar de den waar Edje nu op de hoogste tak zit.
‘Ik ben Edje, en ik ga als een raketje!’ roept de eekhoorn uitgelaten.
Hij rent en klautert over de takken.
Maar Sam is op haar bezemsteel ook heel snel.
‘Ik krijg je wel, hoor!’ hijgt ze.
Edje neemt een gevaarlijke sprong naar de volgende boom.
Tussen de takken door stuift Sam achter hem aan.
Ze leunt naar voren, zo gaat ze nog harder.
Haar toverhoed wipt bijna van haar hoofd.
Edje springt van links naar rechts en van boom naar boom.
Even lijkt Sam de pluimstaart bijna te kunnen pakken.
Maar dan verdwijnt Edje plotseling in het dichte bladerdek van een
oude beukeboom.
‘Edje, waar zit je nou?’
Sam worstelt zich door de blaadjes heen.
'Toe, kom nou. Ik ga een eikeltjestaart voor je bakken. Daar hou je toch zo van?’
Het blijft stil.
‘Eentje met een krokante bodem van beukennootjes.’
Nog steeds blijft het stil.
‘Oké,’ roept Sam, ‘een eikeltjestaart met een bodem van beukennootjes en
héérlijke kastanje crème.’
Nog steeds geen antwoord.
Aarzelend keert Sam om.
Is Edje nou verstoppertje aan het spelen?
Of is hij teruggegaan?
Ondertussen tikt de tijd door.
Zo komt die tovermix nooit op tijd af!
Wordt vervolgd...
